konstruktory

Konstruktory są specjalnymi członkami klasy, które inicjalizują nowe obiekty. Nie mają typu zwrotnego, a ich nazwa odpowiada nazwie klasy. Wywoływane są podczas tworzenia obiektu i służą do ustawiania początkowego stanu, alokowania zasobów oraz ustanawiania invariants.

W wielu językach programowania konstruktory mogą być przeciążane, co pozwala na różne sposoby inicjalizacji obiektów. W Java i C# konstruktor może przyjmować parametry lub być bezparametrowy. W Java nie ma wbudowanego automatycznego konstruktora kopiującego; kopiowanie polega na jawnie zdefiniowaniu konstruktora przyjmującego obiekt tej samej klasy lub na implementacji metody klonującej. W C++ stosuje się różne typy konstruktorów: domyślny, z parametrami, kopiujący i przenoszący. C++ umożliwia także listy inicjalizacyjne do bezpośredniego inicjalizowania składowych oraz użycie słowa explicit w celu zapobiegania niezamiennym konwersjom.

Życie obiektu zaczyna się od wywołania konstruktora i zakończy się odpowiednim destruktorem (w językach bez automatycznego zbierania śmieci) lub automatycznym wycofaniem pamięci. W C++ konstruktor i destruktor wspierają zasadę RAII (Resource Acquisition Is Initialization), co zapewnia zwalnianie zasobów, gdy obiekt opuszcza zakres. W językach zarządzanych pamięcią, takich jak Java, zasoby zwykle zwalnia GC, a konstruktory nadal pełnią kluczową rolę w ustawianiu początkowego stanu obiektu.

Najlepsze praktyki obejmują zachowanie konstruktorów prostych i bezpiecznych, inicjalizowanie wszystkich pól oraz unikanie działań, które mogą wywołać wyjątki w niekontrolowany sposób. Alternatywą dla konstruktorów bywają fabryki (factory methods) służące do tworzenia obiektów w bardziej elastyczny sposób.