konstruktor

Konstruktor (po angielsku constructor) to specjalna procedura w programowaniu zorientowanym na obiekty, która uruchamia się podczas tworzenia nowego obiektu i służy do jego inicjalizacji. W wielu językach konstruktor jest zdefiniowany w klasie i nie zwraca wartości; jego nazwa często odpowiada nazwie klasy.

Cechy charakterystyczne:

- Parametryzowalność: konstruktory mogą przyjmować argumenty, co pozwala inicjalizować pola obiektu od razu przy tworzeniu. W wielu językach można je przeciążać (overloading).

- Konstruktor domyślny: jeśli nie zdefiniuje się żądanego konstruktora, język może dostarczyć domyślny; w niektórych językach, jeśli zdefiniuje się inny konstruktor, domyślny nie jest generowany.

- Inicjalizacja członków i wywoływanie konstruktorów bazowych: w językach takich jak C++ konstruktor może inicjalizować składowe za pomocą listy inicjalizacyjnej i wywołać konstruktor bazowej klasy.

- Konstruktor kopiujący i przenoszący: w C++ kontrolują kopiowanie i przenoszenie obiektów, co wpływa na semantykę zarządzania zasobami.

- Różnice między językami: w Pythonie nie tworzy się konstruktora jako takiego, lecz metodę __init__; obiekt tworzy się wcześniej w __new__.

Pełnienie funkcji: konstruktor zapewnia, że nowy obiekt zaczyna życie w spójnym stanie, z prawidłowo zainicjalizowanymi polami i zasobami. Z jego odpowiedniego użycia wynika stabilność i przewidywalność działania oprogramowania.