koniunkturalne

Koniunkturalne odnosi się do krótkoterminowej kondycji gospodarki i zjawisk związanych z cyklem koniunkturalnym. Termin ten wywodzi się od słowa koniunktura i jest używany w ekonomii do opisu fluktuacji aktywności gospodarczej w stosunku do długoterminowego trendu. Koniunktura obejmuje zjawiska takie jak zmiany popytu, inwestycji, produkcji, zatrudnienia czy cen, które występują w krótszych okresach niż czynniki strukturalne.

W praktyce pojęcie koniunkturalne stosuje się do analizowania stanu gospodarki w kontekście faz cyklu: ożywienia, szczytu, recesji i ożywienia po recesji. Czynnik koniunkturalny może być wynikiem wahań popytu gospodarczego, zmian inwestycji, kondycji rynków finansowych czy wpływu czynników zewnętrznych, takich jak popyt zagraniczny. W analizach wyróżnia się czynniki koniunkturalne popytowe i inwestycyjne, które zwykle mają charakter krótkookresowy i cykliczny, w przeciwieństwie do czynników trwałych i strukturalnych.

Koniunktura jest obecnie mierzalna za pomocą wskaźników makroekonomicznych, takich jak tempo wzrostu PKB, stopa bezrobocia, dynamika cen, poziom inwestycji czy nastroje konsumentów. Wskaźniki mają charakter wyprzedzający, lagujący lub równoczesny i stosuje się je w celu oceniania faz cyklu oraz prognozowania działań polityki gospodarczej, polityki monetarnej i planów biznesowych.

Różnica między koniunkturalnymi a structuralnymi czynnikami leży w czasie oddziaływania: te pierwsze dotyczą krótkiego okresu i cyklicznych wahań, podczas gdy drugie wpływają na potencjał gospodarki w długim okresie, np. produktywność, demografia czy instytucje.