interakcjonistyczna

Interakcjonistyczna, forma przymiotnikowa od interakcjonizm, odnosi się do teorii i podejść naukowych podkreślających rolę interakcji międzyludzkich w kształtowaniu zachowań, znaczeń i struktur społecznych. W socjologii i psychologii jest używana do opisu perspektyw mikrospołecznych, które koncentrują się na codziennych interakcjach, procesach komunikacji oraz konstrukcji społecznej rzeczywistości. Kluczową gałęzią jest symboliczny interakcjonizm, który w XX wieku stał się ważnym sposobem opisu procesów tworzenia znaczeń w interakcjach za pomocą symboli, gestów i języka; rolą jednostki jest aktywny udział w definiowaniu sytuacji.

Inne zastosowania obejmują podejścia pedagogiczne, które analizują wpływ interakcji w nauczaniu i uczeniu się, oraz psychologię społeczną, która bada, jak interakcje wpływają na tożsamość, postawy i relacje społeczne. W polskich dyskusjach naukowych termin interakcjonistyczny lub perspektywa interakcjonistyczna bywa używana do odróżnienia od makrostrukturalnych teorii socjologicznych, takich jak funkcjonalizm czy marksizm, kładąc nacisk na to, że normy i role powstają w praktyce komunikacji i codziennej interakcji, a nie jedynie z zewnętrznych mechanizmów. Ogólnie rzecz biorąc, interakcjonistyczna perspektywa stoi w opozycji do determinizmów makrostrukturalnych i zjawisk na poziomie makrosystemu, koncentrując się na tym, jak w codziennej interakcji powstają znaczenia i normy.