gestów

Gestów to ruchy ciała, przede wszystkim rąk i ramion, które przekazują informacje niezależnie od słów lub uzupełniają ich treść. Pełnią rolę w komunikacji niewerbalnej, wskazując intencje, kategoryzując treść, a także regulując przebieg rozmowy.

Gesty można klasyfikować według funkcji i związku z mową. Wśród najważniejszych wyróżnia się gesty deikticzne (wskazujące konkretne przedmioty lub miejsca), ikonowe (przypominające cechy lub działania) oraz metaforyczne (przenośne znaczenia), a także emblematyczne (konwencjonalne ruchy o stałym znaczeniu w danej kulturze, na przykład gest „OK” czy mrugnięcie). W praktyce występują również gesty rytmiczne, zwane beat gestures, które akcentują tok wypowiedzi i pomagają utrzymać jej tempo.

Rola gestów w komunikacji jest wielostronna: towarzyszą mowie, pomagają planować wypowiedź, wzmacniać przekaz i często przekazują informacje, których nie ujawniają słowa. Badania z zakresu psychologii i semiotyki wykazały, że gesty współgrają ze słowem i mogą odzwierciedlać procesy poznawcze, emocjonalne i społeczne.

Kulturowe zróżnicowanie gestów jest znaczące. Część gestów ma charakter uniwersalny (np. wyrażanie emocji twarzą), lecz wiele z nich ma znaczenia zależne od kontekstu kulturowego, co prowadzi do nieporozumień w komunikacji międzynarodowej. W literaturze naukowej kluczowe role w opisie gestów odgrywają badacze tacy jak Adam Kendon, Paul Ekman i Andrew McNeill, którzy analizowali ich funkcje, uniwersalność i synchronię z mową.

Gesty są integralnym składnikiem komunikacji niewerbalnej, wpływając na interpretację wypowiedzi, relacje interpersonalne i efektywność komunikacji.