hepatositlerinde

Hepatositler, karaciğerin ana parankim hücreleridir. Lobüller içinde sinüzoidlerle çevrili plaklar halinde yer alırlar ve genelde tek çekirdeklidirler. Bol miktarda mitokondriye ve geniş bir endoplazmik retikulum ağına sahip olan hepatositleri, golgi aygıtı, peroksisomlar ve lizozomlar gibi organellerle zengin bir biyokimyasal altyapıya sahiptir. Apikal yüzeylerinde kanaliküller bulunur; bazal yüzeyi ise kanla temas sağlar.

Temel işlevleri çok yönlüdür. Enerji metabolizması için glikojen depolama ve glukoneogenez, lipid metabolizması ve lipoprotein sentezi, protein sentezi (albumin ve koagülasyon faktörleri) ve depolanmış vitaminlerin yönetimini kapsar. Safra üretimi ve salgılanması ise bilirubin konjugasyonu ve safra asitlerinin senteziyle safra kanalına iletilmesini içerir. Detoksifikasyon açısından Phase I (oksidasyon, hidroli̇z) ve Phase II (glutasyon konjugasyonu, glukuronidasyon, sulfasyon) yoluyla toksinler daha suda çözünebilir hâle getirilir.

Yapı ve hücresel yollar açısından hepatositler kanaliküller ile safra akışını yönlendirir. Amonyakın zararsız form haline dönüştürülmesi için urea döngüsünde rol alır; bu süreç periportal bölgelerde daha belirgindir. Ayrıca hücresel taşıma ve sinyal iletim yolları ile metabolik esneklik gösterirler; karaciğer rejenerasyonu için yüksek bir yenilenme kapasitesine sahiptirler.

Klinik açıdan bakıldığında, karaciğer hasarı ALT ve AST gibi transaminazların yükselmesiyle gösterebilir. Kronik durumlarda fibrozis, siroz ilerleyebilir ve koagülasyon bozuklukları gibi sistemik etkiler ortaya çıkabilir. Hepatositlerin sağlığı, karaciğer fonksiyonlarının temel göstergesidir ve çeşitli hepatopatilerin tedavisi bu hücrelerin işlevsel bütünlüğüne odaklanır.