eschatologicznymi

Eschatologiczny to przymiotnik pochodzący od eschatologii, nauki o końcu świata, losach człowieka i ostatecznym sądzie. W języku polskim formy tego przymiotnika stosuje się w kontekstach teologicznymi, filozoficznych oraz literackich, gdy opisuje się kwestie dotyczące końca czasu, eschatologicznych wyobrażeń i przyszłych wydarzeń.

Etymologia terminu sięga do greckiego eschatos (ostatni, ostateczny) oraz logos (nauka, słowo). W polskim pragmatycznym użyciu wyrazy eschatologiczny, eschatologicznie i związane z nimi pochodne funkcjonują jako klarowne określenia treści dotyczących końca czasu, zbawienia, potępienia, wieczności lub końcowych wydarzeń w religiach abrahamicznych oraz w myśli religijnej i literackiej.

Forma eschatologicznymi to instrumentalna liczby mnogiej forma przymiotnika eschatologiczny (m. l. mnogie). Wykorzystuje się ją w zdaniach, gdzie rzeczownik w liczbie mnogiej występuje w przypadkowym narzędnikowym (np. z eschatologicznymi koncepcjami, w eschatologicznymi motywami). Ogólne znaczenie pozostaje neutralne: opisuje cechy, treści lub perspektywy związane z eschatologią, a nie sama eschatologię.

Zastosowanie obejmuje teologię chrześcijańską, żydowską i islamską, literaturę apokaliptyczną, a także analizę idei dotyczących ostatecznych czasów w przekładach i badaniach religioznawczych. W użyciu potocznym terminy te są rzadziej spotykane, częściej pojawiają się w pracach naukowych, komentarzach teologicznych oraz w tekstach opisujących symbolikę końca świata.

W skrócie, eschatologiczny i jego formy, w tym eschatologicznymi, odnoszą się do zagadnień ostatecznych i końca czasów, wywodząc się z greckiej tradycji nauk o końcu ludzkiej historii.