zbawienia

Zbawienie to termin w polskim języku oznaczający uwolnienie od grzechu i jego konsekwencji oraz od duchowych zagrożeń. Pochodzi od czasownika zbawić, czyli ocalić lub uratować. W religijnym użyciu najczęściej odnosi się do duchowego odkupienia i ostatecznego przeznaczenia człowieka.

W chrześcijaństwie zbawienie jest traktowane jako dar Bożej łaski, który pojawia się przez wiarę i nawrócenie. Ostateczne spełnienie zbawienia wiąże się z życiem wiecznym i przemianą moralną. W różnych tradycjach chrześcijańskich pojawiają się różne akcenty co do drogi do zbawienia.

W katolicyzmie zbawienie obejmuje usprawiedliwienie i uświęcenie, współdziałanie łaski Bożej, wiarę i sakramenty. Kościół widziany jest jako narzędzie udzielania łaski, a po śmierci wiernych może nastąpić czyśćiec – proces oczyszczenia prowadzący do pełnego zbawienia.

W tradycji protestanckiej dominuje koncepcja usprawiedliwienia przez wiarę (sola fide); dobre uczynki są wynikiem wiary, a nie warunkiem zbawienia. Pismo Święte i chrzest pozostają ważnymi znakami przynależności do wspólnoty wiernych.

W tradycji prawosławnej zbawienie ukazuje synergiczny charakter łaski i ludzkiej wolnej decyzji w procesie teozji, czyli deifikacji. Uczestnictwo w sakramentach, modlitwie i życiu liturgicznym prowadzi ku przemianie ducha.

Poza kontekstem religijnym zbawienie bywa używane w sensie ogólnym – ratunku przed niebezpieczeństwem lub duchowego odkupienia społeczności. W polskim dyskursie termin ten ma najczęściej kontekst chrześcijański; inne tradycje mają własne pojęcia odpowiadające temu zjawisku.