dolichocefal

Dolichocefal, potocznie nazywany dolichocefalią, to opisowy termin używany w antropologii i medycynie do określenia kształtu czaszki o wydłużonym profilu, w którym długość znacznie przekłada się na szerokość. W porównaniu z innymi typami czaszkowymi dolichocefalia oznacza przewagę długości nad szerokością.

Cechy i pomiary: najczęściej ocenia się ją za pomocą cefalicznego indeksu (CI). CI oblicza się jako stosunek maksymalnej szerokości czaszki do maksymalnej długości, pomnożony przez 100. Dolichocefalia zwykle wiąże się z CI poniżej około 75; wartości 75–79 uznaje się za mesocefalię, a CI powyżej 80 – za brachycefalie. Różnice w definicjach istnieją między źródłami, co wynika z różnych zakresów klasyfikacji.

Występowanie i uwarunkowania: dolichocefalia występuje w różnych populacjach i okresach historycznych. Może mieć charakter dziedziczny i stanowi jeden z wariantów morfologii czaszkowej. W niektórych przypadkach bywa związana z patologiami rozwojowymi, takimi jak kraniosynostozy prowadzące do scaphocefalii, lecz sama cecha nie jest diagnozą chorobową. U niemowląt kształt czaszki bywa również kształtowany przez czynniki środowiskowe i pozycję.

Znaczenie: w naukach humanistycznych i medycznych dolichocefalia jest jednym z podstawowych opisów morfologii czaszkowej, służącym do porównań między populacjami oraz do kontekstów klinicznych, jeśli towarzyszą jej inne nieprawidłowości.

Zobacz także: brachycefalia, mesocefalia, scaphocefalia, platycefalia.