czaszki

Czaszka to zestaw kości tworzących górną część głowy. U człowieka składa się z dwóch zasadniczych części: neurocranium (czaszka mózgowa) i viscerocranium (czaszka twarzowa). Neurocranium obejmuje osiem kości: czołową, dwie ciemieniowe, dwie skroniowe, potyliczną, klinową i sitową. Viscerocranium tworzy czternaście kości twarzy, które kształtują rysy twarzy i otwory jam nosowej i jamy ustnej. Wśród nich znajdują się kości nosowe, szczękowe, jarzmowe, podniebienne, łzowe i małżowiny nosowe dolne, a żuchwa stanowi ruchomą część czaszki.

Czaszka łączy się z kręgosłupem za pośrednictwem podstawy czaszki i stawów szczytowo-potylicznych. W Rozwoju człowieka kości czaszki zrastają się z wiekiem; noworodki mają ciemiączka (fontanella), które umożliwiają formowanie się kształtu głowy i wzrost mózgu, a następnie kostnieją wraz z rozwojem.

Funkcje czaszki obejmują ochronę mózgu i innych struktur nerwowych, podtrzymywanie i kształtowanie twarzy, a także tworzenie otworów i kanałów prowadzących drogi oddechowe i pokarmowe oraz zmysły. Czaszka stanowi także miejsce przyczepu wielu mięśni twarzy i szyi.

Znaczenie kliniczne i naukowe czaszki jest duże: urazy czaszkowe wymagają oceny obrazowej i leczenia; w antropologii i paleontologii czaszka jest kluczowym źródłem informacji o identyfikacji, wieku, płci, pochodzeniu populacyjnym oraz ewolucji człowieka.