cariësdiepte

Cariësdiepte is de mate waarin een cariëslaesie zich heeft uitgebreid in het tandweefsel, gemeten vanaf het glazuuroppervlak naar het diepste punt van de laesie. Ze varieert van oppervlakkige aantasting van het glazuur tot diepe betrokkenheid van dentine en kan uiteindelijk tot nabij de pulpa reiken. De vrijgegeven diepte is een belangrijke parameter bij de evaluatie van het cariësstadium en helpt bij het bepalen van de benodigde behandeling.

De beoordeling van cariësdiepte gebeurt zowel klinisch als radiografisch. Klinisch wordt de diepte geschat aan de hand van visuele tekenen, gevoeligheid en soms met een tactiele probe, vaak ondersteund door systemen zoals ICDAS. Radiografisch onderzoek, bijvoorbeeld bitewings, geeft een inschatting van diepte in dentine maar kan laesies onder restauraties of in glazuur missen. In onderzoekscontext kan histologie of micro-CT als goudstandaard dienen voor nauwkeurigere metingen.

Het concept heeft beperkingen. Diepte is een schatting en kan variëren tussen beoordelaars en meetmethoden. Röntgendetectie kan onder- of overschatten, en de activiteit van de laesie beïnvloedt interpretatie en behandelplan. Desalniettemin is cariësdiepte een kernfactor bij klinische besluitvorming, waarbij vroege oppervlakkige laesies vaak preventing-based maatregelen vragen en diepere dentine- of pulpbetrokkenheid operatieve behandeling of endodontie kunnen vereisen.