belichtingsmeter

Een belichtingsmeter, ook wel lichtmeter genoemd, is een meetsinstrument dat de hoeveelheid licht meet die op een scène valt om de belichting van een foto of film te bepalen. Het doel is om een juiste combinatie van diafragma, sluitertijd en ISO te kiezen zodat de afbeelding een gewenste helderheid en tonaliteit krijgt.

Er bestaan twee hoofdtypen: handmatige/extern gebruikte meters en meters die ingebouwd zijn in een camera. Daarnaast onderscheidt men incident meters, die het licht meten dat op het onderwerp valt via een diffusordop, en reflected meters, die meten hoeveel licht vanuit het onderwerp terugkaatst naar de meter. In moderne camera’s is vaak via-the-lens (TTL) meting mogelijk, waarbij het licht via de lens wordt gemeten.

Metering modes zijn veelvoorkomend en omvatten matrix- of evaluatieve meting (een algoritme berekent de belichting voor de hele scène), center-weighted meting (de middensectie heeft meer gewicht) en spotmeting (een klein deel van de scène wordt gemeten). Een belichtingsmeter kan daarnaast een EV-waarde tonen of direct de benodigde instellingen voorstellen op basis van de gekozen ISO.

Gebruik en praktijk: de fotograaf leest de meter, kiest een belichtingsstrategie en stelt zo nodig belichtingscompensatie of exposure bracketing in. Moderne systemen werken vaak samen met geschiedenis en histogrammen om de belichting te verifiëren. Externe meters blijven populair bij studio- of landschapsfotografie waar consistentie cruciaal is.

Geschiedenis en hedendaagse toepassingen: aanvankelijk waren er aparte handmeters van fabrikanten als Sekonic en Gossen; later kwam TTL-metingen in camera’s. Tegenwoordig hebben vrijwel alle digitale camera’s een ingebouwde belichtingsmeter en bestaan er externe meters en apps voor aanvullende meting.