austenityzacji

Austenityzacja to proces obróbki cieplnej stali polegający na jej nagrzaniu do zakresu temperatur, w którym staje się stabilna austenitowa (gamma-Że), tj. powyżej granicy przemiany Ac1, a w wielu przypadkach także powyżej Ac3. Celem jest przekształcenie ferrytu i perlicznego karbidu w jednolitą fazę austenitu, a także homogenizacja składu chemicznego i rozpuszczenie karbidów. Po austenityzacji może nastąpić hartowanie lub inne następne etapy obróbki.

Zakres temperatur austenityzacji zależy od zawartości węgla i dodatków stopowych. Dla stali niskowęglowych granica Ac1 wynosi około 727°C, a pełne austenityzowanie stali węglowych często zachodzi powyżej Ac3, zwykle w okolicach 850–950°C. Dodatki stopowe (chrom, nikiel, mangan, krzem itp.) przesuwają te granice i rozszerzają zakres strefy austenitu. Czas trwania nagrzewania i utrzymania temperatury zależy od grubości elementu i żądanej głębokości austenityzacji.

Efekty austenityzacji obejmują uzyskanie jednorodnej mikrostruktury austenitu, co wpływa na przewodnictwo hartowności i przewidywalność procesu hartowania. Zbyt wysokie temperatury mogą prowadzić do ziarna gruboziarnistego, co pogarsza wytrzymałość i udarność. Po austenityzacji stosuje się hartowanie, odpuszczanie lub normalizowanie, aby uzyskać pożądane właściwości mechaniczne.

Sprzęt i atmosfera: austenityzacja realizowana w piecach hutniczych, gazowych lub próżniowych, często w ochronnej atmosferze (azot, wodór, CO2) lub w próżni, aby zapobiec utlenianiu powierzchni. W przemyśle proces ten jest kluczowy dla stali węglowych i stopowych, a także w niektórych zastosowaniach odlewniczych.