arbowetgeving

Arbowetgeving verwijst naar het geheel van Nederlandse wetten en regels die gericht zijn op het waarborgen van veilige en gezonde arbeidsomstandigheden. De kern is de Arbeidsomstandighedenwet (Arbowet), die werkgevers en werknemers verplicht om arbeid veilig en gezond te houden en om risico’s tijdig te signaleren en te beheersen. De Arbowet geldt voor vrijwel alle sectoren en arbeidssituaties; bepaalde regelingen kunnen voor specifieke situaties of zelfstandigen anders zijn geregeld.

De belangrijkste instrumenten zijn onder meer de RI&E (risico-inventarisatie en -evaluatie) en het Plan van Aanpak. Werkgevers moeten Hazards identificeren, risico’s inschatten en passende maatregelen vaststellen. De RI&E en het Plan van Aanpak moeten vastliggen, up-to-date gehouden worden en aan werknemers bekend worden gemaakt. In het Plan van Aanpak staan concrete maatregelen, verantwoordelijken en termijnen voor het verbeteren van de arbeidsomstandigheden. Daarnaast moet informatie, instructie en training worden geboden, en waar nodig persoonlijke beschermingsmiddelen beschikbaar worden gesteld.

Daarnaast speelt de organisatiestructuur een rol: in veel bedrijven is de aanstelling van een preventiemedewerker en de betrokkenheid van werknemers via de ondernemingsraad of veiligheidsparticipatie vereist. De arbowetgeving reguleert ook arbeidshygiëne en toezicht op bepaalde risico’s en verwijst naar het Arbobesluit voor concrete regels over geluid, chemicaliën, machines, ventilatie en veiligheid. Toezicht en handhaving liggen bij Inspectie SZW, die bij overtredingen sancties kan opleggen. De Arbowetgeving sluit aan bij Europese richtlijnen en is een dynamisch kader dat regelmatig wordt aangepast met sectorale regels en uitvoeringsvoorschriften.