anticyklon

Antycyklon, potocznie wysokie ciśnienie atmosferyczne, to obszar układu barycznego charakteryzujący się wyższym ciśnieniem niż otoczenie. W centrum antycyklonu powietrze opada i rozchodzi się na zewnątrz, co hamuje kondensację pary wodnej i zwykle prowadzi do stabilnych, bezchmurnych warunków.

Ruch powietrza wokół antycyklonu w półkuli północnej jest zgodny z ruchem wskazówek zegara; na półkuli południowej – przeciwnie. Te różnice wynikają z działania praw Coriolisa.

Powstawanie antycyklonów wiąże się z opadaniem powietrza i rozchodzeniem mas powietrza od centrum, co podnosi ciśnienie na powierzchni. Antycyklony często utrzymują się przez dni lub tygodnie, zwłaszcza gdy towarzyszą blokadom przepływów atmosferycznych. Wysokie ciśnienie powoduje spływ powietrza z wyższych warstw, co sprzyja stabilizacji pogody i często suchym warunkom.

Warunki pod antycyklonem są zwykle suche i spokojne. Jednak w zimie długotrwały wyż może prowadzić do silnych różnic temperatur między dniem a nocą, mgły i szronów, zwłaszcza w kotlinach. Latem może natomiast sprzyjać falom upałów i suszy, gdy system utrzymuje się nad regionem.

Znane przykłady to Wyż Azorów, często wpływający na pogodę w Europie, oraz Wysoka Syberyjska, która zimą generuje stabilny, suchy klimat nad dużymi obszarami kontynentu. Antycyklony odgrywają istotną rolę w synoptyce i kształtowaniu długoterminowych wzorców pogody.