Home

alotropowych

Alotropia, zwana też formami alotropowymi, to zjawisko występowania jednego pierwiastka chemicznego w co najmniej dwóch odmiennych formach strukturalnych w tym samym stanie skupienia. Odmienne formy różnią się układem atomów, rodzajem wiązań chemicznych i/lub siecią krystaliczną, co prowadzi do różnych właściwości fizycznych i chemicznych. Allotropia wynika z możliwości tworzenia różnych konfiguracji elektronowych i wiązań, a jej występowanie zależy od warunków temperaturowych i ciśnieniowych. Zjawisko to nie jest tym samym co polimorfizm substancji chemicznych, który dotyczy różnych form krystalicznych związków chemicznych; allotropia odnosi się do pierwiastków.

Najbardziej znane przykłady to węgiel, który występuje w formach diamentu, grafitu, grafenu i fulerenów. Diament charakteryzuje

Allotropia ma znaczenie w materiałoznawstwie, chemii przemysłowej i ochronie środowiska, wpływając na zastosowania i zachowanie pierwiastków

się
wysoką
twardością
i
izolacyjnością
elektryczną,
grafit
jest
miękki
i
dobry
przewodnik
prądu,
grafen
wykazuje
wyjątkowe
właściwości
mechaniczne
i
elektryczne,
a
fulereny
to
zamknięte
molekularne
struktury
zbudowane
wyłącznie
z
atomów
węgla.
Fosfor
występuje
w
dwóch
allotropach:
biały
fosfor
i
czerwony
fosfor,
różniące
się
strukturą
i
reaktywnością.
Siarka
występuje
w
formach
romboidalnej
(α-S8)
i
monoklinicznej
(β-S8).
Tlen
ma
dwa
główne
allotropy:
cząsteczkowy
tlen
O2
i
ozon
O3.
Cyna
wykazuje
formy
białą
(β-Sn)
i
szarą
(α-Sn),
które
pojawiają
się
w
zależności
od
temperatury
i
wpływają
na
właściwości
metalu.
w
różnych
warunkach.