Zijtakken
Zijtakken zijn in de plantkunde de zijvertakkingen die ontspringen uit de hoofdtak of uit hogere orde takken van een plant. Ze ontstaan meestal uit nabij knoppen die in rust staan en kunnen geactiveerd worden wanneer de apicale meristeem ofwel de top van de hoofdgroei wordt beïnvloed. De groei van zijtakken wordt vaak geregeld door apicale dominantie, een hormonale balans (voornamelijk auxine) die uitgaat van het topmeristeem en inhiberend werkt op zijdelingen knoppen. Geheel of gedeeltelijk verwijderen van de apicale top kan latere knoppen stimuleren tot uitgroei, hetgeen de vorm en structuur van de plant bepaalt.
Zijtakken vergroten het bladoppervlak en dragen bij aan de fotosynthese, lichttoetreding en de stabiliteit van de
Beheer en vormgeving: in tuinbouw en bosbouw worden zijtakken gekozen, verwijderd of gericht gesnoeid om een
Andere betekenissen: buiten de plantkunde kan de term zijtakken ook in bredere zin verwijzen naar secundaire