Semafory

Te urządzenia, semafory, służą do sterowania ruchem drogowym i pieszymi, przekazując kierowcom i pieszym jednoznaczne sygnały za pomocą kolorowych świateł. Typowa konfiguracja to zestaw lamp czerwonych, żółtych i zielonych, często z dodatkowymi sygnałami dla skrętów lub przejść dla pieszych. Semafory mogą również występować w wersjach z sygnałami strzałkowymi oraz z oddzielnymi fazami dla ruchu poprzecznego.

Zasadnicze typy obejmują klasyczne sygnały trzystopniowe, sygnały z dodatkowymi fazami dla ruchu poprzecznego, sygnały strzałkowe oraz liczniki odliczania czasu. Nowoczesne semafory mogą być częścią zintegrowanego systemu zarządzania ruchem, w którym decyzje podejmowane są na podstawie danych z czujników i kamer.

Sterowanie może być stałe (pre-timed), oparte na z góry ustalonych cyklach, lub aktywowane czujnikami, reagujące na natężenie ruchu dzięki czujnikom pod nawierzchnią, kamerom lub radarom. W wielu miastach stosuje się także sterowanie adaptacyjne, które dostosowuje czasy faz do aktualnych warunków. Priorytet dla pojazdów komunikacji miejskiej, tramwajów lub służb ratunkowych bywa stosowany kosztem innego ruchu.

Historia semaforów sięga początków sygnalizacji drogowej: w XIX wieku pojawiły się pierwsze gasowe sygnały w Londynie; w XX wieku pojawiły się sygnały elektryczne, które stopniowo zastępowały rozwiązania mechaniczne i gazowe. Obecnie czerwony oznacza zatrzymanie, zielony jazdę, a żółty przygotowanie do zatrzymania; wartości te są w wielu krajach standardowe, choć drobne różnice występują w zależności od systemu.

Współczesne semafory często wykorzystują diody LED oraz zasilanie sieciowe lub solarne. W praktyce utrzymanie i konserwacja, a także integracja z systemami zarządzania ruchem, mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i płynności ruchu.