Promyelozyt

Promyelozyt to wczesny etap różnicowania granulocytów w szpiku kostnym, leżący między mieloblastem a mielocytem. W procesie hematopoezy promyelozyty powstają z mieloblastów i rozwijają się ku późniejszym postaciom granulocytów obojętnochłonnych, przechodząc kolejno w promielocyty, mielocyty, metamyelocyty, a ostatecznie w dojrzałe neutrofile. W krwi obwodowej promyelozyty występują rzadko u zdrowych osób i ich obecność zwykle wskazuje na zaburzenia hematopoezy lub leczenie nowotworowe.

Morfologia promyelozytu obejmuje stosunkowo duże jądro z wyraźnymi jąderkami i obszerną cytoplazmę zasadochłonną, która zawiera ziarnistości azurofilne (ziarna pierwotne) zawierające enzymy bakteriobójcze, w tym mieloperoksydazę. W porównaniu z mieloblastami promyelozyty mają bardziej zróżnicowaną chromatynę i rozwiniętą cytoplazmę z ziarenkami.

Znaczenie kliniczne promyelozytów jest znaczące zwłaszcza w kontekście ostrej białaczki promielocytowej (APL). W APL dochodzi do nacieków promielocytów w szpiku i krwi oraz charakterystycznych zaburzeń krzepnięcia. Diagnostyka opiera się na badaniach morfologicznych oraz cytogenetycznych, które wykazują często translokację t(15;17) prowadzącą do fuzji PML-RARA. Obecność ziaren Auer’a w promielocytach w rozmazie krwi obwodowej może wspomagać diagnozę APL. Leczenie obejmuje terapię celowaną retinoasem acylowy, w postaci ATRA, często w połączeniu z arsenowym trioxide.