Posiadanie

Posiadanie w prawie cywilnym oznacza faktyczne władanie rzeczą lub prawem i możliwość korzystania z niej, niezależnie od tego, kto ma tytuł prawny do rzeczy. Posiadanie nie musi więc odpowiadać tytułowi własności ani innym ograniczonym prawom. Celem posiadania może być używanie, zatrzymanie lub zabezpieczenie interesów posiadacza.

W polskim prawie wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje posiadania: posiadanie samoistne i posiadanie zależne. Posiadanie samoistne to posiadanie władcze, gdy posiadacz faktycznie korzysta z rzeczy i zachowuje się jak jej właściciel. Posiadanie zależne natomiast występuje, gdy posiadanie odbywa się na rzecz innej osoby lub na podstawie prawa, na przykład w przypadku najemcy, dzierżawcy lub zastawu, gdzie posiadacz nie działa jako samowładca.

Posiadanie chronione jest prawem – posiadacz może dochodzić ochrony posiadania przed zakłóceniem lub naruszeniami ze strony osób trzecich. W praktyce oznacza to możliwość wytoczenia powództwa o ochronę posiadania, a także podejmowania czynności mających na celu przywrócenie stanu posiadania.

Posiadanie może prowadzić do nabycia własności przez zasiedzenie po upływie ustawowego okresu w zależności od okoliczności, takich jak rodzaj rzeczy i dobra wiara posiadacza. Różnica między posiadaniem a własnością pozostaje kluczowa: posiadanie to stan faktyczny, natomiast własność to tytuł prawny, który może, lecz nie musi, być związany z posiadaniem.

Zobacz także: zasiedzenie, własność, prawo rzeczowe.