Packcementeren

Packcementeren is een tandheelkundige techniek waarbij een indirecte restauratie, zoals een kroon, inlay of onlay, met lutingscement in positie wordt gebracht door het cement in de voorbereidingsholte of aan de binnenzijde van de restauratie te plaatsen en deze onder gecontroleerde druk in te zetten totdat het cement is uitgehard. De methode richt zich op optimale centering en een goede marginale afdichting, en vereist zorgvuldige isolatie en een schone, nauwkeurige toepassing van het materiaal.

Procedure en materialen: De keuze van cement hangt af van het type restauratie en de klinische situatie. Veelgebruikte lutingsmaterialen zijn zinkfosfaat, glas-ionomeer, zinkpolycarboxylaat en resin-based cementen; bij adhesieve cementering kan een bonding-systeem nodig zijn. Voor packcementeren wordt cement vaak aangebracht aan de binnenzijde van de restauratie en/of in de voorbereidingsholte, de restauratie geplaatst en met voldoende druk gezet totdat deze volledig is aangekoppeld. Overtollig cement wordt rond de marges verwijderd en de occlusie gecontroleerd.

Voordelen en overwegingen: Packcementeren kan leiden tot betere stoelzit en een betere marginale afdichting doordat luchtinsluitingen worden geminimaliseerd en de restauratie nauwgezet tegen het gebit wordt geplaatst. Nadelen zijn de technische gevoeligheid en de kans op restmateriaal onder de restauratie als de techniek niet zorgvuldig wordt uitgevoerd. Indicaties omvatten cementeren van kronen, inlays/onlays en post- en kernoplossingen; contra-indicaties zijn gebrek aan isolatie, ongeschikte cementkeuze of onvoldoende voorbereidende restauratie.