Niklowokadmowe

Niklowokadmowe, zwane potocznie NiCd, to rodzaj akumulatorów wykorzystujących połączenie elektrod NiOOH (dodatnia) i kadmu (ujemna) w środowisku elektrolitu zasadowego, zwykle wodorotlenku potasu. Podczas rozładowania reakcja przebiega według Cd + NiOOH + 2 H2O -> Cd(OH)2 + Ni(OH)2; ładowanie odwraca proces. Zastosowana chemia zapewnia szybkie tempo ładowania i dobrą wytrzymałość na wysokie prądy przy szerokim zakresie temperatur.

Cechy i charakterystyka: NiCd charakteryzują się wysoką mocą rozładowania i odpornością na skrajne temperatury (zwykle od -20 do 60°C), co czyni je atrakcyjnymi w zastosowaniach wymagających natychmiastowego zrzutu energii. Mają długą żywotność liczbową cykli, przekraczając często tysiąc cykli przy odpowiedniej obsłudze. Wadą jest skłonność do efektu pamięci przy niektórych profilach ładowania oraz obecność toksycznego kadmu, co wiąże się z koniecznością bezpiecznego gospodarowania odpadami i recyklingu.

Zastosowania: przez lata były szeroko stosowane w elektronice przenośnej, narzędziach akumulatorowych, sprzęcie militarno-wojskowym i w niektórych systemach zasilania awaryjnego. W miarę upływu czasu NiCd ustępują NiMH i Li-ion ze względu na wyższą gęstość energii i mniejszy wpływ środowiskowy; jednak wciąż znajdują zastosowania tam, gdzie liczy się wysoka moc rozładowania i odporność na ekstremalne warunki pracy.

Środowisko i recykling: kadm jest toksyczny, dlatego baterie NiCd wymagają specjalnego odzysku i recyklingu w celu odzysku metali i minimalizacji szkód środowiskowych. W praktyce wiele krajów reguluje ich produkcję i gospodarowanie odpadami, promując bezpieczne odzyskiwanie materiałów.