Molybdaatblauw

Molybdaatblauw is een kleurreactie die gebruikt wordt voor de kwantitatieve bepaling van orthofosfaat en andere fosfaatverbindingen in waterige oplossingen. De naam verwijst naar het blauwe complex dat ontstaat wanneer molybdaat een fosfaatreagerende verbinding vormt en vervolgens wordt gereduceerd tot een molybdenumblauw complex. De methode wordt vaak aangeduid als de molybdate blue of de Murphy–Riley methode.

Werking en procedure

In sterk zure oplossing reageert ammoniummolydaat met fosfaat om fosfomolybdaat te vormen. Door verlaagde reducenten zoals ascorbinezuur of tin(II)chloride wordt het fosfomolybdaat gereduceerd tot een blauw kolloïdaal complex (molybdenumblauw). De intensiteit van de blauwe kleur is evenredig aan de fosfaatconcentratie in het monster. Het ontwikkelde kleurbeeld wordt gemeten met een spectrofotometer op een golflengte rond circa 880 nanometer (soms 700–900 nm afhankelijk van de reagentia). Een standaardreeks van fosfaat wordt gebruikt om de concentratie af te leiden.

Toepassingen

De molybdate blue-methode is wijdverbreid in de milieukunde en waterchemie voor de bepaling van fosfaat in oppervlaktewater, grondwater en afvalwater. Ook toepassingen in voedsel, biologie en andere biologische monsters bestaan, waar fosfaat een relevante parameter is.

Invloeden en beperkingen

Silicaat en andere interferenties kunnen de meting verstoren doordat vergelijkbare blauwe complexen vormen. Troebeling, kleurvervorming en hoge concentraties aan reducerende stoffen kunnen de meting beïnvloeden. Voor nauwkeurige resultaten worden vaak bemonstering, filtratie, filtratie- of digestiebewerkingen en correcties toegepast.

Geschiedenis

De methode werd in de jaren 1960 ingest kort door Murphy en Riley geïntroduceerd en is sindsdien uitgegroeid tot een standaard colorimetrische bepaling voor fosfaat in veel standaardanalyses.

Veiligheid

De reagentia omvatten sterk zure media en molybdaatzouten; hanteren volgens veiligheidsvoorschriften is noodzakelijk.