Fibrilasyon

Fibrilasyon, kas liflerinin düzensiz ve hızlı kasılmalarıyla karakterize bir durumdur; tıpta en sık kalp kasındaki türleri gündeme gelir. Kalpte fibrilasyon, normal ritmin bozulmasına ve etkili pompalama işlevinin azalmasına yol açar. İki ana tipi atriyal fibrilasyon ve ventriküler fibrilasyondur. Atriyal fibrilasyon (AF), atriyumlarda düzensiz elektrik aktivite ve eksik organizasyon nedeniyle ortaya çıkar; ventriküler fibrilasyon (VF) ise ventriküllerde kaotik aktivite olup yaşamı tehdit eden bir acildir.

Nedenler arasında iskemik kalp hastalığı, hipertansiyon, kalp kapak hastalıkları, kardiyomiyopatiler, hipertiroidi, elektrolit dengesizlikleri, alkol ve bazı ilaçlar sayılabilir. AF genellikle çarpıntı, nefes darlığı, yorgunluk veya baş dönmesi şeklinde kendini gösterirken, VF bilinç kaybı ve dolaşım çöküşü ile hızla seyreder.

Tanı elektrokardiyografi (EKG) ile konur; AF’de düzenli olmayan R-R aralıkları ve P dalgalarının yokluğu, VF’de ise düzensiz, kaotik dalga formasyonları görülür. Tedavi tipi fibrilasyon türüne göre değişir: AF’de hız veya ritim kontrolü, tromboembolik riskin azaltılması için antikoagülasyon, elektriksel kardiyoversiyon ve ablasyon yöntemleri kullanılabilir. VF acil defibrilasyon ve temel yaşam desteği gerektirir; tekrarlayan vakalarda implante edilebilir kardiyoverter-defibrilatör düşünülebilir.

Prognoz neden ve müdahaleye bağlıdır; AF inme ve kalp yetmezliği riskini artırırken, VF acil müdahale olmadan ölümle sonuçlanabilir. Korunma, altta yatan risk faktörlerinin yönetimine dayanır.