Expatvergoedingen

Expatvergoedingen zijn looncomponenten en tegemoetkomingen die worden toegekend aan werknemers die buiten hun land werken of die door een bedrijf met internationale activiteiten zijn geplaatst. Ze zijn bedoeld om de extra kosten, risico’s en administratieve lasten van een internationale detachering te compenseren en om het totale beloningspakket vergelijkbaar te houden met het salaris in huis.

Veel voorkomende expatvergoedingen zijn onder meer: huisvestingsvergoeding om huur of hypotheeklasten te dekken; kosten van levensonderhoudsvergoeding (COLA) om prijsverschillen te compenseren; relocatie- en verzendkosten; schoolgelden of onderwijsvergoeding voor werknemers met meereizende kinderen; thuisreis of repatriëringsvervoer; talentraining; en terugbetalingen voor visa, werkvergunningen en andere immigratiekosten. Sommige pakketten bevatten ook belastinggelijkstelling of gross-ups om de netto-belastingdruk te minimaliseren.

Expatvergoedingen zijn geen universele standaard; ze worden onderhandeld tussen werkgever en werknemer en hangen af van de locatie van de detachering, de hiërarchie en het beleid van het bedrijf. Ze kunnen voorkomen als contante toelagen, vergoedingen of als onderdeel van een formeel expatriate-pakket; vaak bestaan er grenzen, voorwaarden en vereiste documentatie.

Belasting en naleving: expatvergoedingen vallen vaak onder loonbelastingregels en kunnen fiscale behandeling verschillen per land. In Nederland kan de 30%-regeling een belastingvoordeel bieden voor in aanmerking komende werknemers die uit het buitenland komen; dit kan de waarde van het expatpakket beïnvloeden. Werkgevers dienen af te stemmen op de fiscale en loonregels in zowel het thuisland als het gastland.

Zie ook: expatriate-regeling, internationale detachering, 30%-regeling.