Angiotensyna

Angiotensyna to peptydowy hormon układu renina-angiotensyna (RAS), który odgrywa kluczową rolę w regulacji ciśnienia krwi i objętości krwi. Syntetyzowana jest z angiotensynogenu, białka wytwarzanego głównie w wątrobie. Renina, wydzielana przez komórki juxtaglomerularne nerek, proteolitycznie przekształca angiotensynogen w angiotensynę I. Następnie enzym konwertujący angiotensynę (ACE) przekształca angiotensynę I w angiotensynę II, najsilniejszy efektor RAS.

Angiotensyna II wywołuje vasokonstrykcję, podwyższa wydzielanie aldosteronu przez nadnercza, co prowadzi do retencji sodu i wody, podwyższając ciśnienie krwi i wpływając na równowagę elektrolitów. Dodatkowo Ang II pobudza ośrodek pragnienia i uwalnia antydiuretyczny hormon (ADH). Regulacja RAS obejmuje mechanizm sprzężenia zwrotnego, który hamuje wydzielanie reniny.

W układzie RAS istnieją także inne peptydy: Angiotensyna III i IV powstają z Ang II, a Angiotensyna (1-7) powstaje głównie drogą przez ACE2. Przeważająca rola receptorów AT1 wiąże się z efektami vasokonstrykcyjnymi i proliferacyjnymi; AT2 często pełni działania przeciwdziałające AT1. Angiotensyna (1-7) działa przez receptor MAS i ma często działanie rozszerzające naczynia i przeciwprorozwojowe.

Znaczenie kliniczne angiotensyny objawia się w terapii nadciśnienia i chorób naczyniowych nerek. Leki modulujące RAS obejmują inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE-i) i antagonisty receptora AT1 (ARB). Stosowane są w nadciśnieniu, niewydolności serca, nefropatii cukrzycowej oraz przewlekłej chorobie nerek. ACE-i mogą powodować suchy kaszel i rzadziej obrzęk naczynioruchowy.