Ablacja

Ablacja (łac. ablatio; med. ablacja) to procedura medyczna polegająca na celowym usunięciu lub zniszczeniu wybranej tkanki w celu leczenia choroby lub ograniczenia jej progresji. W praktyce stosuje się różne mechanizmy energetyczne i chemiczne, w tym ablację termiczną (energia cieplna, na przykład radiofrekwencyjna RFA, mikrofalowa MWA, laserowa), krioablację (zamarzanie tkanki), ablację chemiczną (np. etanolowa) oraz inne techniki, które prowadzą do zniszczenia docelowej tkanki przy zachowaniu otaczających struktur.

W praktyce klinicznej ablacja ma szerokie zastosowania. W kardiologii ablacja kateterowa służy do leczenia zaburzeń rytmu serca poprzez zniszczenie lub odizolowanie patologicznych ścieżek przewodnictwa. W onkologii ablacja niszczy guz bez otwierania jam ciała, często jako zabieg perkutany w przypadku nowotworów wątroby, nerki, płuc czy kości. W ginekologii stosuje się endometrialną ablację w leczeniu nadmiernego krwawienia miesiączkowego u kobiet, które nie planują ciąży.

Przebieg zabiegu zależy od zastosowanej metody. Zwykle obejmuje przygotowanie pacjenta, ocenę obrazową i lokalizację celu, dostarczenie energii do docelowej tkanki, monitorowanie efektu i krótszy lub dłuższy okres rekonwalescencji. Zalety to mniejsza inwazyjność i krótszy czas hospitalizacji w porównaniu z tradycyjną operacją; ograniczenie utraty funkcji narządu i szybszy powrót do aktywności. Ryzyko obejmuje ból, infekcję, uszkodzenie sąsiednich struktur, krwawienie oraz możliwość nawrotu choroby. Ablacja pozostaje odpowiednią opcją dla wybranych pacjentów, w zależności od wskazania i lokalizacji zmian.