Ölçümü

Ölüm, yaşamın son bulmasıdır; bir organizmanın tüm hayati işlevlerinin kalıcı olarak durmasıdır. Türkçede ölüm kelimesinin -ü ile gelen belirli hâli olan “ölümü”, cümlede nesne durumunda kullanılır ve belirli bir ölümü ifade etmek için çekimlenir. Bu bağlamda, ölüme ilişkin tartışmalar hem dilbilgisel kullanıma hem de biyolojik ve toplumsal gerçeklere dayanır.

Biolojik açıdan ölüm, hücrelerin ve organların yaşamsal işlevlerini geri dönülemez biçimde kaybetmesiyle gerçekleşir. Tıbbi uygulamalarda ölüm genellikle kalp atışının ve solunumun kalıcı olarak durması olarak tanımlanır; ancak beyin ölümü kavramı, beynin tüm işlevlerinin geri dönüşü olmaksızın sona erdiğini gösterdiği için pek çok ülkede ölümün güvenilir göstergesi olarak kabul edilir. Beyin ölümü durumunda destekleyici tıbbi tedaviler sürdürülse bile bireyin bilinç ve beyinaktivitesi olmaz. Organ nakli açısından beyin ölümü, yaşamın sürdürülmesinin mümkün olmadığı tıbbi bir sınır olarak kabul edilir.

Yasal ve sosyal açıdan ölüm, resmî kayıt için zamanın ve olayın doğruluğunun belgelenmesini sağlar. Ölüm belgesi düzenlenir, ölüm saati kayda geçer ve miras, sigorta, yasal işlemler gibi alanlarda temel referans olur. Etik tartışmalar, tıbbi kararlar ve defin süreçleri bu kayıtlara dayanır.

Kültürel ve dini bağlamda ölüm, çoğu toplumda yas, anma ve cenaze ritüelleriyle özel bir öneme sahiptir. İslam kültüründe cenaze törenleri ve taziye ziyaretleri sıklıkla yer alır; diğer dinler ve kültürler de benzer şekilde hatıra ve anma uygulamalarını içerir. Ölüm süreci, destek ağları ve topluluk dayanışması için de önemli bir odak oluşturur.