zjednoczenia

Zjednoczenia odnosi się do procesu łączenia odrębnych części w jedną całość. W sensie politycznym oznacza utworzenie jednego państwa lub większej jednostki terytorialnej z dotychczasowych odrębnych podmiotów. Słowo pochodzi od czasownika zjednoczyć, które wiąże się z ideą jedności i wspólnoty.

W polskim języku termin ten używany jest szeroko do opisywania zarówno makroprocesów historycznych, jak i operacyjnych. Obejmuje zjednoczenia państw, ale także zjednoczenia administracyjne, organizacyjne czy gospodarcze. Zjednoczenie może być wynikiem negocjacji i traktatów, lecz także procesu historycznego prowadzącego do połączenia.

Najważniejsze typy zjednoczeń obejmują zjednoczenia państw (np. zjednoczenie Niemiec w 1871 roku, zjednoczenie Włoch w latach 1859–1861), zjednoczenia administracyjne (centralizacja władzy) oraz zjednoczenia gospodarcze (unia celna, wspólny rynek). Termin obejmuje także pojęcie reunifikacji, czyli ponownego zjednoczenia po podziale, na przykład zjednoczenie Niemiec w 1990 roku.

Współcześnie zjednoczenia bywają analizowane w kontekście integracji regionalnej i gospodarczej, gdzie dążenie do harmonizacji przepisów i współpracy między podmiotami ma charakter zbliżony do zjednoczenia na wyższym poziomie niż pojedyncze państwa.

Zobacz także: zjednoczenie, unifikacja, reunifikacja.