zinccarbonaat

Zinccarbonaat (ZnCO3) is een anorganische verbinding die bestaat uit zinkionen en carbonaationen (CO3^2-). In de natuur komt het vooral voor als het mineraal smithsoniet, een wit tot grijsachtig kristallijn mineraal. Daarnaast bestaan basische zinkcarbonaat-mineralen zoals hydrozinkiet (Zn5(CO3)2(OH)6).

Fysische en chemische eigenschappen: Zinccarbonaat is bij kamertemperatuur vrijwel onoplosbaar in water. Het lost op in zure oplossingen, waarbij Zn2+-ionen en CO2 vrijkomen: ZnCO3 + 2 H+ → Zn2+ + CO2 + H2O. Bij verhitting ontleedt het, waarbij ZnO en CO2 ontstaan: ZnCO3 → ZnO + CO2.

Productie en toepassingen: Industriële zinccarbonaat wordt doorgaans gevormd door precipitatie uit waterige oplossingen van zinkzouten met natriumcarbonaat (Na2CO3), bijvoorbeeld ZnSO4 + Na2CO3 → ZnCO3 ↓ + Na2SO4. Het dient als voorloper voor zinkoxiden via calcination en als grondstof in laboratoriumreagentia. Historisch werd het ook als witpigment gebruikt; moderne schilderfabrieken gebruiken meestal zinkoxide of basische zinkcarboneaten.

Natuurlijke en economische aspecten: Smithsoniet is de belangrijkste groeiplaats. Zinkcarbonaat komt in de natuur voor als mineraal, maar is in de meeste zinkertwinning een bijproduct. Het wordt gewonnen als onderdeel van aardzinkerts en dient als bron voor zinkproductie.