yenilikçilik

Yenilikçilik, yeni fikirlerin geliştirilmesi ve bu fikirlerin değer üretimine dönüştürülmesi sürecidir. Bu süreç ürün ve hizmetlerin geliştirilmesini, mevcut süreçlerin iyileştirilmesini, yeni iş modellerinin benimsenmesini veya pazarlama yaklaşımlarının değiştirilmesini kapsar. Yenilikçilik yalnızca teknolojik yeniliklerle sınırlı değildir; sosyal, organizasyonel ve hizmet odaklı yenilikler de dahil edilir. Bazı kaynaklar yenilikçilik ile inovasyonu eşanlamlı kullanırken, bazıları yeniliği düşünce ve süreç, inovasyonu ise sonuç olarak değerlendirir.

Yenilikçilik türleri arasında ürüne yönelik yenilik, süreç yeniliği, organizasyonel yenilik ve pazarlama yeniliği bulunur. Ayrıca içsel Ar-Ge odaklı yenilikler ile dışa açık yenilikçilik (açık inovasyon) modelleri, şirket içi geliştirme ve iş birlikleri arasındaki farklar üzerinde durulur. Yenilikçilik, kademeli (incremental) ve köklü (radikal) yenilikler olarak da sınıflandırılır; her iki yaklaşım da rekabet avantajı ve büyümeye katkıda bulunabilir.

Ekosistem düzeyinde yenilikçilik, üniversiteler, araştırma kurumları, sanayi ve hükümetler arasındaki etkileşimleri gerektirir. Finansman olanakları, nitelikli işgücü, fikri mülkiyet hakları ve düzenleyici çerçeve bu ekosistemi belirleyen temel unsurlardır. Teknolojik ilerleme, dijitalleşme ve sürdürülebilirlik baskıları yenilikçilik gündeminin ön sıralarında yer alır; ölçümde patentler, yeni ürün çıktıları, Ar-Ge yoğunluğu ve verimlilik göstergeleri kullanılır.

Yenilikçilik, rekabetçilik, üretkenlik ve toplumsal refah açısından önemli bir odak olarak kabul edilir.