wzgórzowokorowego

Wzgórzowokorowy, często określany jako układ wzgórzowo-korowy, odnosi się do zestawu połączeń nerwowych między wzgórzem a korą mózgową. Stanowi podstawowy program relayowy i integracyjny, umożliwiając przekazywanie informacji sensorycznych do kory czuciowej, modulowanie aktywności korowej oraz koordynację i planowanie ruchu. Wzmacnia także współdziałanie między różnymi obszarami mózgu, uczestnicząc w funkcjach uwagi, czuwania i procesów poznawczych.

Anatomia wzgórzowo-korowa obejmuje liczne jądra wzgórza, z których każde projektuje do określonych obszarów kory. Najważniejsze to jądro brzuszne tylne (VPL, VPM) wysyłające informacje somatosensoryczne do kory somatosensorycznej pierwszorzędnej; jądro pośrodkowe i boczne (mediodorsale) oraz inne jądra projektujące do kory przedczołowej i limbicznej; jądro brzuszne przednie i boczne zaangażowane w połączenia z korą ruchową i przedruchową; jądro boczne generujące projekcje do kory wzrokowej i słuchowej za pośrednictwem odpowiednich jąder genikulowanych (hipp) — LGN do kory wzrokowej, MGN do kory słuchowej. Względnie światło na to, że wiele z tych dróg przebiega przez torebkę wewnątrzwzgórzową i korę promienistą, tworząc radiacje wzgórzowo-korowe, które rozgałęziają się w różnych obszarach kory.

Funkcje wzgórzowo-korowe obejmują przekazywanie sensorycznych sygnałów do kory, kontrastowanie bodźców, synchronizację pracy różnych sieci mózgowych oraz udział w procesach uwagi i czuwania. Zaburzenia w tych drogach mogą powodować sensomotoryczne deficyty po stronie przeciwległej ciała, a także objawy bólowe znane jako zespół wzgórzowy; mogą również wpływać na funkcje poznawcze i nastrojowe w zależności od lokalizacji uszkodzenia.