wykrzyknienia

Wykrzyknienia (wykrzyknienie w singularze) to kategoria lingwistyczna obejmująca wykrzykniki i wykrzyknieniowe zdania. W polszczyźnie wyraz ten odnosi się do ekspresyjnych wypowiedzi, które wyrażają silne emocje—zaskoczenie, radość, gniew, rozkaz lub apel. Mogą to być krótkie interakcje słowne (hej!, ojej!, ach!) albo dłuższe, zdaniowe formy typu: Co za dzień! Ale to cudowne!

W praktyce wykrzyknienia dzielą się na dwa podstawowe typy. Interjekcje działają jako samodzielne wypowiedzi lub krótkie wołania. Wykrzyknieniowe zdania to konstrukcje, które kończą się znakiem wykrzyknienia i wyrażają emocję lub nagłą ocenę: To było niesamowite!, Idź stąd! W obu przypadkach funkcję pełni intensywny ton i wydobycie pewnego napięcia w wypowiedzi.

Znak interpunkcyjny wykrzyknik, czyli wykrzyknik, służy do oznaczania ekspresji i nasilenia wypowiedzi. W zapisie polskim kończy on zdanie lub fragment dialogu; po nim rozpoczyna się nowa myśl wielką literą. Wykrzyknienia mogą także pojawiać się w nawiasach lub w cudzysłowie, aby podkreślić emocjonalny charakter wypowiedzi bez zmiany struktury zdania.

Etymologia wykrzyknienia łączy się z czasownikiem wykrzyknąć, oznaczającym nagłe wypowiedzenie na głos. W językoznawstwie wykrzyknienia stanowią ważny element rytmu i ekspresji mowy, umożliwiając szybkie przekazanie postawy mówiącego.