termosetowe

Termosetowe to tworzywa chemicznie utwardzalne, które po procesie curing tworzą trwałą, sieciową strukturę. Po twardnieniu ich własności są stałe i nieodwracalne: nie można ich ponownie stopić ani przetworzyć w ten sam sposób jak w przypadku tworzyw termoplastycznych. Przed utwardzeniem występują jako lepka masa, żywica, żywica-katalizator lub prekszeli, łatwe do formowania w procesach takich jak odlewanie, wtrysk, laminowanie czy potting.

Proces utwardzania, zwany curingiem, inicjuje i przebudowuje wiązania między cząsteczkami. Mogą być aktywowane cieplnie, chemicznie (np. katalizatorami, utwardzaczami), wilgocią lub promieniowaniem UV. Reakcje termoutwardzaniane obejmują różne systemy, takie jak epoksydowe, fenolowe, poliesterowe i silikonowe, prowadzące do sieciowania i wzrostu temperatury topnienia oraz wytrzymałości. Czas i warunki utwardzania wpływają na kurczliwość i właściwości mechaniczne.

Typowe zastosowania obejmują powłoki, kleje, kompozyty, elektroniczną izolację i pakowanie, elektronikę, motoryzację, budownictwo oraz sprzęt AGD. Przykłady popularnych systemów termosetowych to żywice epoksydowe, żywice fenolowe, poliestry nienasycone i silikony. Charakteryzują się one wysoką odpornością na temperaturę i chemikalia, dużą sztywnością oraz stabilnością wymiarową, ale bywają kruche i mają ograniczoną, trudną do odzyskania możliwość recyklingu.

Recykling termosetów jest wyzwaniem z uwagi na sieciową strukturę. Metody obejmują odzysk energii, mechaniczne wykorzystanie rozdrobnionych odpadów jako wypełniacze, a także niektóre procesy chemiczne umożliwiające rozkład lub demontaż, choć często wiążą się z wysokimi kosztami i ograniczeniami zastosowań.