silikonowe

Silikonowe odnosi się do właściwości, materiałów i produktów wykonanych z silikonów, czyli polimerów siloksanowych z łańuchami Si–O–Si i różnymi grupami organicznymi. Najpowszechniej występuje polidimethylsiloksan (PDMS), będący podstawową formą silikonów używaną w wielu gałęziach przemysłu. Termin „silikonowe” może odnosić się do samego materiału lub do produktów i zastosowań opartych na silikonach.

Właściwości silikonu obejmują wysoką stabilność termiczną i chemiczną, elastyczność w szerokim zakresie temperatur, niski współczynnik tarcia oraz doskonałe właściwości izolacyjne. Silikony są zwykle biokompatykalne i hydrofobowe, co czyni je atrakcyjnymi w medycynie, kosmetyce i przemyśle spożywczym. W zależności od formy mogą występować jako elastomery, żywice, oleje, żele lub powłoki. Dzięki możliwościom sieciowania i modyfikowania charakterystyka silikonów może być dopasowana do konkretnych zastosowań.

Zastosowania materiałów silikonowych są szerokie. Używane są jako uszczelniacze i ograniczniki przecieków, w elektronice do ochrony i izolacji, w medycynie do implantów i w cewnikach, w kuchni do pieczenia i silikonowych form, a także w kosmetyce i ochronie powierzchni. W budownictwie stosuje się silikony jako powłoki i materiały uszczelniające. Silikony znajdują także zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym i energetycznym.

Produkcja silikonów opiera się na polimeryzacji siloksanów, często z wykorzystaniem katalizatorów platynowych lub hydrosililacji. Rozwój technologii siloksanów nastąpił w XX wieku i przyczynił się do szerokiego zastosowania w różnych gałęziach gospodarki. Silikony są trwałe i stabilne, ale ich odpady wymagają odpowiedniego gospodarowania, ponieważ nie ulegają łatwo biodegradacji. W wielu zastosowaniach silikony uznawane są za bezpieczne w kontaktach żywności i medycynie, pod warunkiem stosowania odpowiednich klas materiałowych.