straatgerichte

Straatgerichte is een bijvoeglijk naamwoord uit het Nederlands dat betekent “gericht op de straat” of “straatgericht”. Het wordt gebruikt om aan te geven dat een ontwerp, beleid of aanpak de straat als belangrijk sociaal en ruimtelijk middelpunt beschouwt.

In de context van stedenbouw en architectuur verwijst straatgerichtheid naar het ontwerpen van de openbare ruimte en gebouwen met de straat als belangrijkste frontlinie. Kenmerken zijn onder meer verblijfsgebieden voor voetgangers, duidelijke zichtlijnen, winkelpuien en ingangen die rechtstreeks op de straat uitgeven, en actieve begane grondfuncties zoals winkels, horeca of maatschappelijke voorzieningen die de straat uitnodigend maken.

Toepassingsgebieden zijn onder meer stadsvernieuwing, gebiedsontwikkeling en winkelstraten. Het doel is het verlevendigen van de straat, de veiligheid en het sociale contact te vergroten en de lokale economie en het wandel- en fietsverkeer te stimuleren. Straatgericht ontwerp staat vaak in contrast met autogerichte plannen die prioriteit geven aan voertuigen en parkeervoorzieningen.

Uitdagingen en afwegingen bij straatgerichtheid betreffen het vinden van een balans tussen leefbaarheid voor bewoners, economische belangen van ondernemers en veiligheids- en privacyoverwegingen. In de praktijk vraagt straatgerichtheid om integrale planning, geveltransformatie en beleid voor beheer van de openbare ruimte, waarbij snelheid, toegankelijkheid en menselijke maat centraal staan.

Zie ook: actieve straatgevels, gemengd gebruik, openbare ruimte, vernieuwing van winkelstraten.