rozpraszania

Rozpraszanie to proces, w którym fala lub cząstka zmienia kierunek propagacji w wyniku interakcji z ośrodkiem lub innymi cząstkami. Termin ten jest używany w wielu dziedzinach nauki, w tym w fizyce, optyce, akustyce i fizyce cząstek elementarnych. Rozpraszanie może zachodzić bez znacznej zmiany energii (rozpraszanie elastyczne) lub z przekazaniem energii do ośrodka lub cząstek (rozpraszanie inelastyczne).

W optyce rozpraszanie wyjaśnia wiele zjawisk obserwowanych w świetle dziennym i pogodnym niebie. Rozróżnia się rozpraszanie Rayleigha, które dominuje dla cząstek znacznie mniejszych od długości fali i prowadzi do niebieskiego nieba, oraz rozpraszanie Mie, występujące dla cząstek porównywalnych z długością fali i odpowiadające bogatszym kolorom chmur. W fizyce cząstek rozpraszanie obejmuje procesy elastyczne i inelastyczne, w tym rozproszenie fotoelektronów (Thomsona i Compton) oraz rozproszenie w spektroskopii, na przykład rozproszenie Raman.

Teoria rozpraszania opisuje takie wielkości jak dystrybucja kąta rozpraszania, widmo energii oraz przekrój cząstkowy dσ/dΩ, które określają prawdopodobieństwo zderzenia w danym kierunku. W materiałoznawstwie i elektronice rozpraszanie wpływa na tłumienie sygnału, rezystancję i ruchliwość nośników. Rozpraszanie odgrywa także rolę w astronomii i meteorologii, gdzie fale elektromagnetyczne ulegają rozproszeniu przez cząstki atmosferyczne lub międzygwiezdne, kształtując obserwacje i sygnały kosmiczne.