rekabentuk

Rekabentuk ialah proses perancangan, penciptaan, dan penyusunan bagi menghasilkan objek, sistem, atau pengalaman yang memenuhi tujuan tertentu. Ia merangkumi penyelidikan masalah, keperluan pengguna, dan penyepaduan antara fungsi, estetik, serta kebolehgunaan. Hasilnya boleh berupa produk fizikal, antaramuka digital, atau perkhidmatan yang direka secara terkoordinasi.

Etymologi istilah rekabentuk berasal daripada gabungan reka (mencipta) dan bentuk (rupa). Dalam bahasa Melayu rasmi, ia merujuk kepada disiplin reka bentuk secara umum serta cabangnya yang berbeza.

Cakupan rekabentuk luas, merangkumi reka bentuk industri, grafik, dalaman, landskap, fesyen, serta reka bentuk media dan perkhidmatan. Dalam era digital, rekabentuk UI/UX dan reka bentuk perkhidmatan semakin penting.

Prinsip asas termasuk fungsi, kebolehgunaan, estetik, kelestarian, dan keselamatan. Rekabentuk yang baik menekankan aksesibiliti, kesederhanaan penyelesaian, dan kemampuan penyelenggaraan.

Proses rekabentuk biasanya iteratif: penyelidikan keperluan, ideasi, pembangunan prototaip, pengujian dengan pengguna, semakan, dan pelaksanaan. Ia melibatkan pemegang kepentingan serta dokumentasi teknikal.

Profesional dalam rekabentuk termasuk pereka bentuk industri, grafik, dalaman, landskap, dan fesyen. Mereka biasanya mempunyai latihan formal dalam program reka bentuk dan mengikuti etika serta piawai industri.

Secara ringkas, rekabentuk menyatukan seni dan sains untuk menyampaikan penyelesaian yang relevan, berfungsi, dan berdaya saing dalam masyarakat moden.