refraktywnoci

Refraktywność (czasem zapisywana także jako refraktywnosc) to właściwość medium, która określa, jak silnie to medium załamuje światło i inne fale elektromagnetyczne, poprzez zmianę ich prędkości i kierunku rozchodzenia. Główną miarą jest współczynnik załamania n, który opisuje stosunek prędkości światła w próżni do prędkości w danym ośrodku (n = c/v). Zjawisko załamania opisuje prawo Snella: n1 sin θ1 = n2 sin θ2, co wyjaśnia, dlaczego fala zmienia kierunek na granicy dwóch ośrodków.

Refraktywność wiąże się również z dispersją, czyli zależnością współczynnika załamania od długości fali. W różnych szerokościach widma światło może być załamywane w różny sposób, co prowadzi do efektów chromatycznych i ograniczeń projektowych w optyce. Zjawisko to ma szerokie zastosowania, od soczewek i okularów po światłowody i aparaturę naukową.

W praktyce refraktywność jest także używana w meteorologii i radiolokacji. Dla atmosfery policzona wartość refractive index n jest bliska 1, a jej odchylenie od 1 definiuje refraktywnosc N = (n − 1) × 10^6, zwykle wyrażane w jednostkach N. N zależy od ciśnienia, temperatury i wilgotności powietrza, a w górnych partiach atmosfery wpływa na propagację fal radiowych.

W materiałoznawstwie i optyce refraktywność określa kolor i właściwości optyczne materiałów, wpływa na projektowanie soczewek, powłok antyrefleksyjnych i systemów obrazowania. Typowe wartości n dla wielu materiałów mieszczą się w zakresie od około 1,0 do kilku całkowitych, a różnorodność tych wartości umożliwia kontrolę ścieżek fal i ich zastosowania w technice.