proroctwo

Proroctwo to przekaz o przyszłych wydarzeniach, który tradycyjnie uważa się za otrzymany od źródeł nadprzyrodzonych lub duchowych. W sensie religijnym proroctwo wiąże się z działalnością proroka, czyli osoby uznawanej za medium objawienia, natchnienia lub boskiej woli. W języku polskim rzeczownik proroctwo powstał od podstawy prorok z sufiksem -ostwo, który tworzy abstrakcyjny rzeczownik oznaczający zjawisko lub czynność.

W wielu tradycjach religijnych proroctwa odgrywają istotną rolę. Pojawiają się jako zapowiedzi dotyczące przyszłych wydarzeń, takich jak przyjście mesja, sąd ostateczny, odkupienie czy odpowiedź na krzywdę społeczności. Interpretacja proroctw bywa różna: niektóre uznaje się za bezpośrednie przekazy bogów lub duchowych źródeł, inne traktuje jako wskazówki moralne, które mają skłonić ludzi do nawrócenia lub zmiany postaw.

W literaturze i kulturze proroctwo funkcjonuje jako motyw narracyjny i retoryczny. Może wzmacniać napięcie, budować temat przeznaczenia lub ostrzegać przed konsekwencjami decyzji bohaterów. Współcześnie pojęcie to bywa także używane w prasie i debacie publicznej w sensie metaforycznym, odnosząc się do przewidywań dotyczących trendów politycznych, gospodarczych czy technologicznych, często bez jednoznacznej wartości do potwierdzenia.

Pod kątem krytycznym proroctwo podlega interpretacji hermeneutycznej i ocenie wiarygodności. Rozróżnia się także proroctwa o charakterze predykcyjnym od proroctw moralnych lub symbolicznych, a także od prognostyk, które opierają się na obserwacji danych i prawdopodobieństwach.