potencjometryczny

Potencjometryczny odnosi się do potencjometrii, gałęzi elektrochemii i analityki chemicznej zajmującej się pomiarami potencjału elektrycznego w układach elektrochemicznych przy minimalnym lub zerowym przepływie prądu. Metody potencjometryczne opierają się na rejestrowaniu różnicy potencjałów między elektrodą roboczą a elektrodą referencyjną, bez znaczącego obciążania badanego roztworu.

Zasada działania polega na pomiarze napięcia, które zależy od aktywności jonów w roztworze. W przypadku wielu zastosowań wartość potencjału opisuje równanie Nernsta, a wynikowy sygnał jest proporcjonalny do logarytmu aktywności jonów. Systemy potencjometryczne charakteryzują się wysoką impedancją wejściową, co ogranicza przepływ prądu i minimalizuje zmiany składu próbki.

Główne zastosowania obejmują pH-metry (glinianowe, szklane elektrody pH), czujniki jonowe (elektrody jonoselektywne, ISE) dla określonych jonów (Na+, K+, Ca2+, Cl− itd.) oraz potencjometryczne titracje, w których zmiana potencjału wykrywa punkt równoważności. Potencjometryczne metody stosuje się także w monitorowaniu środowiska, w przemyśle chemicznym i medycynie.

Zalety to brak znacznego poboru prądu, prostota konstrukcji i bezpośrednie powiązanie z aktywnością jonów. Ograniczenia obejmują wpływ błędów strefy połączeń, interferencje jonowe, konieczność kalibracji, wpływ temperatury oraz powolny czas odpowiedzi w niektórych układach. Potencjometryczność stanowi podstawę wielu powszechnych technik analitycznych.