poliuretanów

Poliuretanów to grupa polimerów powstających w wyniku reakcji izocyjanianów z poliolami. Główna reakcja prowadząca do powstania wiązań uretonowych to poliaddycja, która tworzy sieć lub łańcuchy, w zależności od architektury chemicznej. Najczęściej używane izocyjaniany to MDI (metylenodiizocyjanian difenylowy) i TDI, rzadziej HDI i IPDI; poliole to poliesterowe i polieterowe o różnym stopniu funkcjonalności. Dzięki temu poliuretany mogą występować jako elastyczne pianki (np. w materacach i meblach), sztywnie pianki izolacyjne (budynki), powłoki, kleje, uszczelniacze oraz elastomery i TPU – poliuretany termoplastyczne.

Właściwości: wysokie przyczepność do wielu podłoży, odporność na ścieranie i chemikalia, możliwość dostosowania twardości i elastyczności przez dobór twardych i miękkich segmentów (segm. hard/soft), szeroki zakres gęstości i sztywności, dobra izolacyjność cieplna w przypadku pianków sztywnych; wytrzymałość mechaniczna i elastyczność dzięki segmentowej budowie.

Zastosowania: budownictwo (izolacja termiczna i akustyczna), motoryzacja (powłoki, uszczelnienia, elementy wnętrz), meble i materace, opakowania, kleje i powłoki ochronne.

Bezpieczeństwo i środowisko: kontakt z diizocyjanianami może powodować podrażnienia i alergie; zaleca się odpowiednie środki ochrony i wentylację; utylizacja i recykling są wyzwaniem i podlegają regulacjom.

Historia: poliuretany zostały opracowane w 1937 roku przez Otto Bayer w firmie Bayer.