polisacharydów

Polisacharydy to duże polimery węglowodanów zbudowane z wielu cząsteczek monosacharydów połączonych wiązaniami glikozydowymi. Mają wysoką masę cząsteczkową i zwykle są nierozpuszczalne lub słabo rozpuszczalne w wodzie. Mogą być linearne lub gałęziaste i dzielą się na homopolisacharydy (z jednego rodzaju cukrów, np. skrobia, celuloza, glikogen) oraz heteropolisacharydy (z kilku rodzajów cukrów, np. pektyny, kwas hialuronowy, glikany).

Najważniejsze przykłady to skrobia i glikogen, pełniące rolę magazynów energii w roślinach i zwierzętach. Inne istotne polisacharydy to celuloza – główny składnik ścian komórkowych roślin; chityna – budulec egzoszkieletów u stawonogów i błon grzybów; oraz różnorodne heteropolisacharydy, takie jak pektyny i gumy roślinne.

Rola polisacharydów obejmuje magazynowanie energii, funkcje strukturalne i ochronne, a także udział w interakcjach międzykomórkowych. Część z nich jest trawiona przez człowieka (skrobia i glikogen rozkładane przez enzymy), inne zaś, na przykład celuloza i pektyny, pełnią funkcję błonnika pokarmowego i nie ulegają trawieniu enzymatycznemu.

Syntetyzowane są w komórkach przez enzymy glikozydo-transferazy z aktywowanych cukrowych jednostek (np. UDP-glukoza). Proces ten zachodzi w zależności od organizmu w różnych lokalizacjach komórkowych, na przykład w plastydach roślin. Polisacharydy mają szerokie zastosowania przemysłowe i biomedyczne, m.in. jako środki zagęszczające, żelujące i biopolimery.