polikondensacj

Polikondensacja to rodzaj polimeryzacji, w której łańcuchy polimerowe powstają w wyniku reakcji kondensacyjnych między cząsteczkami monomerów posiadających co najmniej dwie funkcjonalne grupy chemiczne. W reakcji tych cząsteczek odłączane są małe molekuły, najczęściej woda, metanol lub inne związki, co odróżnia ją od reakcji addycyjnych.

Proces zachodzi zwykle w sposób krokowy, a długość łańcucha rośnie wraz z postępem reakcji. Konieczne jest usuwanie cząsteczki ubocznej, aby przesuwać równowagę reakcji w stronę powstania polimeru. Warunki prowadzące do wysokich mas molekularnych to wysoka temperatura, zastosowanie katalizatorów oraz obniżenie ciśnienia lub usuwanie odparowującego produktu ubocznego. Polikondensacja może przebiegać w różnych układach: w fazie ciekłej, stałej, w roztworze, a także w układach międzyfazowych (polikondensacja międzyfazowa, interfacial polymerization).

Najważniejsze klasy polikondensatów to poliestery i poliamidy. Poliester, zwłaszcza poliester etylenu tereftalanu (PET), jest szeroko używany w opakowaniach i włóknach. Poliamidy, takie jak nylon 6,6 i nylon 6, znajdują zastosowania w przemyśle tekstylnym, technicznym i motoryzacyjnym. Poliwęglany i inne polikondensaty mają zastosowania w optyce, elektronice i powłokach. W praktyce techniki polikondensacyjne obejmują także polikondensację interfacjalną, wykorzystywaną do produkcji cienkich filmów i błon.