niemetaliczne

Niemetaliczne to termin używany w chemii i materiałoznawstwie do określenia substancji, które nie wykazują właściwości typowych dla metali. W układzie okresowym należą do nich elementy niemetaliczne, takie jak wodór, tlen, azot, węgiel, fosfor, siarka, halogeny i gazy szlachetne, a także materiały niemetaliczne, czyli ceramiki, szkła, polimery i kompozyty.

Cechą wspólną wielu niemetalicznych substancji jest niska przewodność elektryczna i zwykle niska przewodność cieplna w porównaniu z metalami, choć występują wyjątki (np. grafit, który przewodzi elektryczność). Mają zazwyczaj wysokie energie jonizacji i elektroujemności, co skłania je do tworzenia wiązań kowalencyjnych lub jonowych zamiast metalicznych.

Materiały niemetaliczne obejmują ceramiki (twarde, odporne na wysokie temperatury), szkła (amorficzne silikaty) oraz polimery (tworzywa organiczne o różnorodnych właściwościach). Charakterystyczne są również ich właściwości mechaniczne: ceramiki często kruszą się, podczas gdy polimery mogą być elastyczne i lekkie. Zastosowania obejmują budownictwo (cementy, ceramiki), opakowania polimerowe, elektronikę izolacyjną i wiele procesów chemicznych (szkliwienia, kataliza).

W klasyfikacji naukowej wyróżnia się materiały niemetaliczne od metali i półmetali (metali). Różnice wynikają z odmiennej budowy elektronowej i rodzaju wiązań, co kształtuje ich właściwości fizyczne i chemiczne.