neuromodulacji

Neuromodulacja to dziedzina medycyny i neurotechnologii zajmująca się celowym modyfikowaniem aktywności układu nerwowego w celu złagodzenia objawów chorobowych, poprawy funkcji i jakości życia. Techniki te obejmują bodźce elektryczne lub chemiczne, które wpływają na aktywność neuronów i dynamikę sieci mózgowych. Celem jest modulowanie obwodów nerwowych w sposób precyzyjny i odwracalny.

Neuromodulacja rozróżnia się na metody inwazyjne i nieinwazyjne. Do technik inwazyjnych należą głęboka stymulacja mózgu (DBS) poprzez elektrodę wszczepianą w określone struktury, stymulacja rdzenia kręgowego (SCS) oraz stymulacja nerwu błędnego (VNS). Do technik nieinwazyjnych zaliczają się stymulacja magnetyczna mózgu (TMS) oraz stymulacja prądem pochodzącym z elektrod zewnętrznych (tDCS); prowadzone są także badania nad ultradźwiękową i innymi formami stymulacji.

Mechanizmy działania obejmują modulację aktywności neuronalnej i plastyczności synaptycznej, co wpływa na funkcjonowanie sieci mózgowych i obwodowych. Efekty zależą od diagnozy, lokalizacji stymulacji, parametrów podawania bodźców i indywidualnych cech pacjenta. Celem terapii jest uzyskanie korzyści klinicznych przy możliwie ograniczonych skutkach ubocznych.

Zastosowania obejmują choroby i dolegliwości takie jak choroba Parkinsona i inne zaburzenia ruchowe, epilepsja, ból przewlekły, depresja lekooporna oraz niektóre zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i zaburzenia nastroju. Przyszłość skupia się na systemach adaptacyjnych reagujących na bieżącą aktywność mózgu oraz na lepszym ukierunkowaniu terapii poprzez personalizację.