nerw

Nerw to struktura obwodowego układu nerwowego będąca zbiorem włókien nerwowych, które przekazują sygnały między mózgowiem i rdzeniem kręgowym a resztą ciała. Włókna są otoczone ochronnymi błonami: endoneurium otacza pojedyncze włókna, fascicles otacza perineurium, a cały nerw – epineurium. W obwodowym układzie nerwowym włókna mogą być mielinizowane przez komórki Schwanna, co przyspiesza przewodzenie impulsów.

Funkcją nerwów jest prowadzenie impulsów czuciowych z obwodu do ośrodkowego układu nerwowego oraz przekazywanie poleceń ruchowych z mózgu do mięśni. Nerwy dzielą się na sensoryczne (aferrentne), motorowe (efferentne) i mieszane. Ze względu na lokalizację wyróżnia się nerwy czaszkowe i nerwy rdzeniowe.

Budowa nerwu obejmuje włókna nerwowe, które mogą być mielinizowane lub niemielinizowane. Włókna tworzą fascicles, a cały nerw jest otoczony epineurium. Przewodzenie impulsów zależy od obecności osłon mielinowych i od rozmieszczenia węzłów raniew. Krew dostarczana jest przez naczynia vasa nervorum.

Znaczenie kliniczne: urazy nerwów mogą powodować zaburzenia czucia, osłabienie lub porażenie w zależności od uszkodzonego odcinka. W obwodowym układzie nerwowym regeneracja jest możliwa w ograniczonym zakresie, podczas gdy w układzie nerwowym centralnym proces ten jest utrudniony. Schematyczne schorzenia to neuropatie, ucisk nerwów (np. zespół ciasnego kanału), neuropatie cukrzycowe. Diagnostyka obejmuje badania przewodnictwa nerwowego i elektromiografię; leczenie zależy od przyczyny i może obejmować rehabilitację, leczenie podstawowe oraz zabiegi operacyjne.

Przykłady nerwów: nerwy czaszkowe (I–XII), takie jak nerw wzrokowy II (sensoryczny) czy nerw twarzowy VII (mieszany).