narracyjne

Narracyjne to przymiotnik pochodzący od rzeczownika narracja (opowiadanie, przekaz narracyjny). W języku polskim używany jest do opisywania cech, technik i struktur związanych z opowiadaniem historii w literaturze oraz w innych mediach, takich jak film, teatr czy gry. Słowo to odnosi się do sposobu przedstawiania zdarzeń, perspektywy narracyjnej, czasu i kolejności ich ujawniania.

W literaturze termin „techniki narracyjne” obejmuje różne środki: narrację prowadzoną przez narratora pierwszoosobowego lub trzeciioosobowego, dyskurs wolny, strumień świadomości, rekonstrukcję czasu (flashbacki, flash-forwards) oraz zmiany focalizacji (fokalizacja narracyjna). Opisywane cechy mogą determinować, co czytelnik wie o świecie przedstawionym i w jaki sposób poznaje narratora oraz wydarzenia.

W filmie, teatrze i innych mediach „środki narracyjne” obejmują m.in. montaż, kompozycję dźwięku i obrazów, perspektywę kamery, rytm scen oraz wykorzystanie voice-over, retrospekcji i równoległych wątków. W grach narracyjnych i interaktywnych mediach narracja może być kształtowana także przez decyzje gracza, co wpływa na strukturę i przebieg wydarzeń.

Niektóre zjawiska narracyjne bada się w ramach narratologii, dziedziny teorii literatury i filmu, która analizuje, jak opowieści są konstruowane, jakim sposobem wiedzę o świecie przedstawionym przekazują narracja, punkt widzenia i czas. Termin „narracyjne” pozostaje opisowy i szeroki, używany do klasyfikowania i porównywania sposobów opowiadania.