mikroservisler

Mikroservisler, bir yazılım uygulamasının belirli iş yeteneklerini kapsayan, küçük ve bağımsız olarak dağıtılabilir hizmetler olarak tasarlandığı bir mimari yaklaşımdır. Her mikroservis genellikle tek bir iş fonksiyonunu yerine getirir ve kendi veritabanı veya veri deposuyla çalışabilir. Hizmetler, hafif iletişim protokollerini kullanır (REST, gRPC gibi) ve bir API ağ geçidi ya da mesajlaşma altyapısı üzerinden dış dünyaya açılır.

Bu mimari, bağımsız geliştirme ve dağıtım, teknoloji çeşitliliği ve ölçeklenebilirlik gibi avantajlar sağlar. Uygulama, birden çok mikroservisten oluştuğu için bir servisin arızası tümünü etkilemez ve yoğun talep gören parçalar ayrı ayrı ölçeklendirilebilir.

Karşılaşılan zorluklar arasında dağıtık sistem karmaşıklığı, veri tutarlılığı sorunları, uçtan uca testlerin zorluğu ve operasyonel maliyet artışı yer alır. Güvenlik, gözlemleme ve dağıtım süreçlerinin otomasyonu da kritik hale gelir.

Yapıda kullanılan tasarım desenleri arasında API gateway, servis keşfi, circuit breaker ve saga tabanlı uzun süren işlemlerin yönetimi bulunur. Olay güdümlü mimari ve mesajlaşma ile asenkron işleme desteklenebilir.

Uygulama ve operasyon açısından mikroservisler genellikle konteyner tabanlı dağıtımlarla ve Kubernetes gibi orkestrasyon platformlarıyla yönetilir. İzleme için merkezi loglama, dağıtık izleme ve güvenli iletişim için güvenlik politikaları, sertifikalar ve mTLS gibi mekanizmalar kullanılır.

Mikroservis mimarisi, monolitik yapılara göre daha iyi ölçeklenebilirlik ve teknolojik çeşitlilik sunabilir; ancak kümelenme, veritabanı yönetimi ve uç uç güvenlik konularında dikkatli tasarım gerektirir. Büyük ölçekli sistemlerde uygulanır; örnekler arasında bulut servis sağlayıcılarının hizmetlerini kullananlar da yer alır.