methodeaanroepen

Methodeaanroepen zijn handelingen waarbij een programma een methode uitvoert door een naam te geven en optionele argumenten. Een methode is een operationele eenheid die behoort tot een object of klasse en meestal toegang heeft tot de toestand van dat object.

In objectgeoriënteerde talen onderscheiden we meestal instancemethode-aanroepen op een object (object.methode(...)) en statische of klassemethode-aanroepen op de klasse zelf (Klasse.methode(...)). Sommige talen ondersteunen virtuele of polymorfe aanroepen, waarbij het exacte implementatietype op runtime wordt bepaald via dispatch.

Syntaxis varieert per taal. In Java en C# wordt doorgaans object.methode(arg1) of Klasse.methode(arg1, arg2) gebruikt; Python verdeelt het afhankelijk van binding tussen methode en object; JavaScript gebruikt ook object.methode(...) en, bij statische methoden, Class.methode(...). Het onderscheid tussen reguliere en statische aanroepen heeft invloed op hoe parameters worden doorgegeven en hoe de methode toegang heeft tot de context van het object of de klasse.

Effecten en overwegingen: methodeaanroepen kunnen een waarde teruggeven of bijwerkingen hebben, zoals mutaties van de objecttoestand. Foutafhandeling kan via exceptions of foutcodes verlopen, afhankelijk van de taal. Methodeaanroepen zijn vaak onderdeel van chaining en compositie, maar kunnen leiden tot sterke koppelingen of onduidelijke afhankelijkheden als de interne implementatie verandert. Het zorgvuldig ontwerpen van interfaces en duidelijke documentatie helpen bij het behoud van begrijpelijkheid en onderhoudbaarheid.